اسپرسو رومانو یک نوشیدنی ساده و درعینحال جذاب است. در سادهترین شکل، اسپرسویی است که با یک تکه لیمو سرو میشود، اما ممکن است تهیهی آن از کافهای به کافهی دیگر متفاوت باشد.
اما باوجود این سادگی، هنوز اختلافنظرهایی در مورد این نوشیدنی وجود دارد. برای مبتدیان، نام آن در مناطق مختلف جهان و مناطق خاصی از ایتالیا متفاوت است.
علاوه بر این، درحالیکه کلمه “رومانو” در نام نوشیدنی وجود دارد، هیچ دلیل قطعی مبنی بر پیوند تاریخی آن با روم یا ایتالیا وجود ندارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اسپرسو رومانو، سابقه و تاریخچهی آن، ادامهی مطلب را بخوانید.
بررسی اجمالی ESPRESSO ROMANO
اسپرسو رومانو از ترکیب یک شات اسپرسو با یک برش لیمو یا آبلیمو و یک قاشق چایخوری شکر درست میشود. این برش را میتوان در قهوه فشرد یا به درون قهوه انداخت و گاهی اوقات هم میتواند بهصورت آبنبات لیمویی به آن اضافه کرد.
این یک نوشیدنی چندمنظوره است که میتواند بهصورت گرم، سرد، با یخ و همراه یا بدون شیر سرو شود. ماکسیمیلیانو ماتونه باریستا و مشاور است. او به من میگوید که اغلب، افشرهی پوست لیمو ممکن است قبل از ریختن قهوه درون فنجان، در آن فشرده شود. برخیها پوست را در فنجان میگذارند، درحالیکه برخی دیگر آن را حذف میکنند.
این نوشیدنی در منطقهی کامپانیای ایتالیا که شامل شهرهای ناپل، کاپری و ساحل آمالفی است، محبوب است. در اینجا، اغلب بهعنوان caffè canarino یا caffè al limone شناخته میشود.
شهروندان محلی ادعا میکنند که این نوشیدنی در شهر Giugliano ابداع شده است و امروزه، این نوشیدنی اصلی شهر است و یک نوشیدنی خوشمزهی منطقهای محسوب میشود.
در این منطقه، اسپرسو رومانو اغلب با لیموی سورنتو تهیه میشود که اتحادیهی اروپا به آن گواهینامهی نشان جغرافیایی اعطا کرده است. این بدان معنی است که آنها به لحاظ کیفیت و ماهیت منحصربهفرد خود بهطور مستقل تأیید و شناسایی شدهاند.
علاوه بر این، انجمن اعتماد ملی ایتالیا (Fondo Ambiente Italiano) یک مزرعهی تاریخی لیموی سورنتو به نام Baia Di Leranto را در نزدیکی شبهجزیرهی سورنتین حفظ کرده است.
کاوش در تاریخچهی منحصربهفرد رومانو
علیرغم وجود کلمه “romano” در نام نوشیدنی – به معنی “رومی” – داستانهای متناقضی در مورد منشأ آن وجود دارد.
برخی میگویند این یک ابداع آمریکایی است که برای جذب گردشگران به میراثی غیرواقعی از ایتالیا به شهرت رسیده است. برخی دیگر ادعا میکنند که این نوشیدنی در فرانسه ابداع شده است و گرچه هیچ دلیل قطعی دربارهی ایتالیایی بودن آن وجود ندارد، اما داستانهایی وجود دارد که نشان میدهد این نوشیدنی از آنجا منشأ گرفته است.
ده ها سال است که ایتالیاییها قهوهای را که با موکاپات یا دستگاه اسپرسو دمآوری میشود مصرف میکنند. دستگاه اسپرسو در ابتدای قرن بیستم و موکاپات در دهه 1930 اختراع شده و هر دو از اختراعات ایتالیایی هستند. بااینحال، در اوایل قرن بیستم، متأثر از جنگ جهانی اول و دوم، محدودیتهایی برای واردات در ایتالیا وجود داشت.
در این مدت، ایتالیاییها مجبور شدند قهوهی فوری ارزانقیمت را که اغلب توسط سربازان آمریکایی تهیه میشد، مصرف کنند که طعم آن بسیار ضعیف و کاملاً برخلاف قهوههای فوری موجود در فروشگاههای امروزی بود.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، مدتی به شروع تجارت بینالمللی قهوه مانده بود که در ایتالیا یک بحران اقتصادی بزرگ به وجود آمد.
ازآنجاکه مردم ایتالیا عمدتاً فقط به قهوهی بسیار بیکیفیت دسترسی داشتند، به احتمال زیاد آن را با لیمو ترکیب و طعمهای نامطلوب آن را پنهان میکردند.
طعمهای اسپرسو رومانو
دکتر ویلتون سوارس کاردوسو یک مدرس و دکتر در Instituto Federal de Educaç Educo، Ciência e Tecnologia است. وی میگوید هنگام ترکیب اسپرسو و لیمو، وضوح طعمی و اسیدیتهی لیمو بهطور مؤثر با شدت و تلخی اسپرسو “متعادل” میشود و بالعکس.
وی توضیح میدهد: “اسیدسیتریک با طراوت مرکبات مرتبط است.” “به دلیل تلخی [قهوه]، اسیدیته و همچنین عطر لیمو برجسته میشود.”
وقتی لیمو و قهوه باهم ترکیب میشوند، طبیعتاً بهتر است که هر دو ماده از کیفیت بالایی برخوردار باشند. وقتی از دانهی قهوهی بیکیفیت استفاده میشود، نوشیدنی ممکن است خیلی تلخ یا شدید شود و طعمهای متمایز لیمو را در خود غرق کند.
کافئین بهطور طبیعی خاصیت منقبض کنندگی عروق را دارد که به تسکین سردرد کمک میکند، درحالیکه روغنهای اساسی موجود در لیمو به هضم غذا کمک کرده و عملکرد متابولیک بدن را تسریع میکنند.
اسپرسو رومانو نوشیدنی عجیبی است. باوجوداین واقعیت که بهظاهر ساده است، به نظر میرسد توافق چندانی در مورد اصل و تاریخچه آن وجود ندارد. علاوه بر این، به نظر میرسد نام آن نیز مورد اختلافنظر باشد.
بااینحال، خواه در ایالاتمتحدهی آمریکا، فرانسه، رم یا یک شهر کوچک در کامپانیا ابداع شده باشد یا نه، این نوشیدنی از آن زمان با فرهنگ ایتالیا پیوند خورده است. تعادل وضوح و اسیدیته آن با شدت و تلخی بهموازات فرهنگ مدرن قهوهنوشی است و چه کسی میداند، شاید شروع به محبوب شدن آن در جاهای دیگری اتفاق افتاده باشد.
نوشتهی Isabelle Mani SanMax
